روزنامه شاخه سبز به مناسبت 11 اردیبهشت بررسی کرد؛
شاخه سبز-هیفاء پردل- دستانش پینه بسته است اما در جنگ ناعادلانه اقتصاد و تحریمی که کشور با آن روبرو است مسئولیت خطیری بر عهده دارد چرا که اگر خسته و ناامید شود در جبهه اقتصادی کشور با شکست بزرگی روبرو می شود چون او امروز «سرباز جنگ اقتصاد و جبهه تولید» است .
قبل از انقلاب که اقتصاد کشور به بیگانگان وابستگی کامل داشت اوضاع او آشفته و غیر قابل پیش بینی بود بعد از انقلاب اسلامی اوضاع او بهتر شد چرا که اقتصاد ما از حضار بیگانگان بیرون رفت اما در دام قوانین دست و پاگیر افتاد چون با روی کار آمدن دولت های مختلفی می بایست اوضاع او که سالیانی است تنها در خط فقر سیر می کند فرق چندانی نکرده است.
نامش کارگر است و در تقویم جهانی و کشوری 11 اردیبهشت را به نامش نامیده اند و در طول سال گمنام است و تنها در این روز از او یاد می شود دست‌های پینه‌بسته برای زحمتکش‌‌ترین قشر جامعه، فریادی به بلندی تاریخ دارد به قدری مطلوم است که حتی تعطیلی روز 11 اردیبهشت را از او سلب کردند.
کارگران این قشر زحمت کش روزگار ؛ قشری که در این زمانه وانفسا هر روز با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌دارد و دم بر نمی‌آورد. قشری که سال‌هاست زیر خط فقر سیر می‌کند اما یاد گرفته که حقش را از خدا بخواهد و صبر پیشه کند قشری که زمانی پیامبر اعظم (ص) بر دستان پینه بسته او بوسه زد.
جا دارد مسئولانی که در اتاق های شیشه ای خود احادیثی از پیامیر و ائمه اطهار (ع) نصب و به آن افتخار می کنند این روایت را یادآوری کنیم ؛ انس بن مالک گوید: موقعی که رسول‌اکرم صلی‌الله علیه و آله از جنگ تبوک مراجعت می کرد سعد انصاری به استقبال آمد.
حضرت با او مصافحه کرد، و دست سعد را زبر و خشن دید، فرمود: چه صدمه و آسیبی به دستت رسیده است عرض کرد: یا رسول الله من با وسایل کشاورزی کار می‌کنم و درآمدم را خرج معاش خانواده ام می‌نمایم.
رسول الله صلی الله علیه و آله دست او را بوسید و فرمود: این دستی است که آتش با آن تماس ندارد.
طی سال های اخیر از سوی مقام معظم رهبری سال ها را با وازه اقتصاد و تولید نامگذاری می شوند باید از مسئولان پرسید مگر چرخ تولید از سوی چه کسانی می گردد؟ چه قشری در جبهه اقتصاد کشور با دنیای استکبار در زیر چتر تحریم می جنگد؟ مگر همین قشر کارگر نیست که با دستان پینه بسته خود این چرخ تولید را به گردش درآورده تا بلکی بتواند منویات رهبری در نامگذاری شعار سال را محقق کند پس چرا فکری به حال این قشر نمی کنید؟ چرا برای این که دستمزذ و حقوق او افزایش یابد دست دست می کنید ؟ آیا عمیقا به سفره کارگران نگاهی انداخته اید ؟
کمر سربازان جبهه تولید از تورم شکست.
به بهانه روز کار وکارگر از یک هفته قبل با توجه به پیگیری هایی که انجام دادیم نتوانستیم با دست اندرکاران اتحادیه های کار وکارگرو اداره کل کار؛رفاه و امور اجتماعی برای بررسی وضعیت کارگران و آمار و ارقامی از فعالیت آنها در استان قم به دست بیاوریم اما آن چه که جای تامل دارد میزان دستمزد کارگران و تورمی است که کمر همه کارگران به ویژه بانوان کارگری که خودسرپرست هستند را شکسته است کارگرانی که طی سال های اخیر نه تنها امنیت شغلی خود را تامین نکرده اند سفره های حلال آنها نیز روز به روز کوچک تر و کوچک تر شده است.
در روزگاری هستیم که آمار‌ها حکایت از تورم وحشتناک دارند اما امسال دستمزد کارگران افزایش قابل قبولی نداشته اشت و حتی دولت برای این امر مقاومت هم کرده است طبق گفته یک فعال کارگری ؛ رئیس سازمان برنامه و بودجه بازهم در صحبت‌های اخیر خود بر «عدالت مزدی» تاکید داشته، می‌بینیم به دنبال عدالت واقعی در تعیین دستمزد کارگران نیستند و فقط بر طبل توخالی عدالت می‌کوبند تا افکار جامعه کارگری را منحرف سازند.
کارگران از سختی زندگی می گویند.
به بهانه روز کار وگارگر به جمع چند کارگر رفتیم در انتهای خیابان عمار یاسر به سمت میدان رزمندگان کارگران فصلی هستند که از ساعت های ابتدای صبح مظلومانه نشسته و منتظر هستند تا کارفرمایی برای یک کار کارگاهی و امور ساختمانی آنها را دست چین کند چشمم به یک کارگر سالمندی می افتد و از دستان پینه بسته او حکایت های زندگی او را می توان فهمید او در گفت وگو می گوید: 8 سال در یکی از شرکت تولید مواد یک بار مصرف کار می کردم و راضی هم بودم و تا حدودی زندگی من خوب می چرخید ناگهان ورق برگشت و این شرکت به دلیل عدم حمایت و افزایش مواد اولیه که قادر نبود تسهیلاتی را دریافت کند ورشکست و کل نیروهای خود را از جمله من تعدیل کرد .
سید مرتضی حسینی که پدر یک خانواده 8 نفره است در ادامه می افزاید: اکنون ناچار هستم صبح ها تا ظهر در این میدان بشینم و منتظر کار ساختمانی باشم برخی مواقع هم به حمالی وباربری مشغول می شوم تا لقمه حلالی را برای خانواده تامین کنم دنیال بیمه بیکاری رفتم اما راه به جایی نبردم.
کارگران سرپرست خانوار را دریابید.
نامش فاطمه است و در یک کارگاه خیاطی تولیدی لباس های کار فعالیت دارد او سرپرست یک خانواده 6 نفره است که 2 نفر آن دانش آموز و دختر خانواده هم قرار است راهی خانه بخت شود اما هر بار به دلیل جهیزیه تاریخ عقب می افتد وی در ادامه چنین بیان می کند: همسر من بر اثر بیماری کرونا فوت کرد و بنده مسئولیت خانه بر بر عهده گرفتم با توجه به این که مدتی همسرم زمین گیر شد خودرو را بابت هزینه درمان فروختم مستاجر هم هستم ماهیانه 7 میلیون طبق قانون کار دریافت می کنم مگر می شود با این حقوق زندگی کرد؟ چرا مسئولان فکری به حال قشر کارگر نمی کند آنها قبل از انتخاب پشت تریبون ها از مردم و رفع مشکلات می گویند مشکلات ما حل نشده که هیچ سفره های ما هم روز به روز کوچک تر شده است.
مهدی بیطرفان که 20 سال است کارگر یکی از واحدهای تولیدی دریکی از شهرک های صنعتی قم است می گوید: متاسفانه به دلیل کمبود تجهیزات ایمنی در برخی از واحدهای تولیدی حوادث ناگواری برای کارگران این واحدها پیش می اید که گاها" منجر به نقص عضو آنان می شود وجود محیطی امن و امنیت شغلی تنها خواسته ما است اگر به قشر کارگر توجه شود و نیازهای او تامین گردد شاهد جهش تولید در کشور و استان خواهیم شد.
به گفته وی؛ بسیاری از کارگران با توجه به سختی کار بیمه هم نیستند و کارفرمایان شاید بیمه را رد ولی کارگر را از بیمه محروم می کنند بسیاری از واحدهای تولیدی به ویژه فولادی سختی کار در آن بسیار است اما شامل قانون سختی کار نمی شوند.
160 هزار کارگر زیر چتر حمایت بیمه هستند.
مدیرکل تامین اجتماعی قم گفت: کارگران بخش بزرگی از بیمه‌شده‌های اجباری در سازمان تامین اجتماعی هستند که تعدادشان در این استان به ۱۶۰ هزار و ۲۶۲ نفر می‌رسد هم اینک ۱۲ هزار و ۸۰۴ کارگر ساختمانی در قم فعالیت می‌کنند و تعداد یک‌هزار و ۴۲ کارگر نیز مقرری بیمه بیکاری دریافت می‌نمایند.
نگرانی ها از بی عدالتی ها در تعیین دستمزد کارگران
یک فعال کارگری معتقد است؛ دولت به عنوان بزرگ‌ترین کارفرمای کشور امسال هم به سیاق سال گذشته بر طبل بی‌قانونی به نام عدالت می‌کوبد یا قرار است قانون را اجرا کند دولت در دو سال اخیر مدام ادعا می‌کند باید در افزایش مزد و حقوق «عدالت» برقرار شود؛ به این معنا که افزایش دستمزد کارگران بایستی به اندازه‌ی افزایش حقوق کارمندان باشد؛ توفیقی در ارتباط با این رویکرد که در ذات خود ناعادلانه است.
فرامرز توفیقی می افزاید: سال گذشته حداقل حقوق کارمندان کشور ۸ میلیون تومان بود اما حداقل دستمزد کارگران ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان. حداقل دستمزد کارگران با بن کارگری و حق اولاد و حق مسکن به ۸ میلیون تومان رسید این در حالیست که حقوق کارمندان با حق عائله‌مندی و مزایای مزدی مختلف به ۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان رسید؛ لذا تعریفی که از عدالت مزدی ارائه می‌کنند، کاملاً مخدوش و ناعادلانه است..د»..
